Podkreślając jeszcze raz, że z wyodrębnionych kategorii budynków wynika, że mamy do czynienia z osobami zarówno w podeszłym wieku, jak i stosunkowo małymi, ale także chorymi oraz niepełnosprawnymi, musimy pamiętać, że ewakuacja w takim przypadku znacznie się wydłuża.
Dlatego też obiekty użyteczności publicznej podlegają kwalifikacji do trzech najbardziej niebezpiecznych kategorii zagrożenia ludzi.
W specyfikacji budowlanej zapis prezentuje się w następujący sposób: ZL I, II, oraz III.
Taka klasyfikacja związana jest odpowiednio z zagrożeniem pożarowym, który w przypadku budynków użyteczności publicznej musi odpowiadać danej odporności budynku na pożar.
Przede wszystkim uwzględniając stosowaną izolacje, szczelność oraz nośność stropów, a także sam czas wytrzymałości konstrukcji, który jest tutaj wydłużony.
W zależności od wysokości budynku oraz kategorii zagrożenia, projektant musi określić wytrzymałość pożarową, w taki sposób, aby przewidywalny czas ewakuacji, pozwolił na pomyślne jej wykonanie.