Nauka ta, zwana często pseudonauką zajmuje się rzekomym wszechobecnym promieniowaniem. Znana również jako rabdomancja albo różdżkarstwo.
Istotą radiestezji jest wykrywanie promieniowania przez radiestetę przy użyciu przyrządów takich jak różdżka, wahadło, albo bez użycia narzędzi. Wykorzystuje się ją do wykrywania tak zwanych żył wodnych, minerałów i wielu innych obiektów szkodliwie lub pozytywnie promieniujących na organizm człowieka.
Termin radiestezji wprowadził w latach trzydziestych XX wieku francuski radiesteta i ksiądz Alexis Bouly. Zjawiska badane przez radiestezję czasem zaliczane są do rodzaju zjawisk paranormalnych.
W większości krajów rozwiniętych oraz w środowisku naukowym radiestezja jako nauka i praktyka uznawana jest za pseudonaukę, a prowadzone badania naukowe wykazują, że radiesteci nie są w stanie odszukiwać ukrytych obiektów. Ich skuteczność wynika z czystego przypadku.
Są jednak nieliczne prace naukowe, w których twierdzenia radiestetów traktowane są całkiem poważnie. Nie jest to jednak dziedzina uznana przez medycynę konwencjonalną, a najnowsze badania pokazują, że nie ma podstaw do tego by uznać ją za wspomaganie leczenia.